Ik zie haar nog zo voor me, met haar flash cards aan haar broek geknoopt, Ali Edwards. Ze gaf jaren geleden (2006!) workshops in onze winkels in Hilversum en Rotterdam. Het was een happening, veel opgewonden mensen, geweldig project en uitstekende sfeer! En buiten een fantastische workshop, is iets anders van die dagen me altijd bijgebleven. Die ene flashcard.
Embrace imperfection stond er op. Twee simpele woorden, maar ze zeggen zoveel. Zoveel meer als ik toen kon bevatten. Als iemand gestresst raakte omdat iets niet helemaal lukte, ging de kaart omhoog. Embrace! Niet alles hoeft perfect te zijn. Omarm de oneffenheden. Het gaat niet altijd om het eindproduct, geniet van de reis er naar toe! Ze heeft gelijk dacht ik en ik heb in de vele workshops die ik zelf daarna nog heb gegeven, haar vaak gequoot; embrace imperfection. Maar begreep ik de werkelijke betekenis tot diep in mijn eigen wortels?
Ik heb deze twee woorden heel erg vaak geroepen tegen mijn workshoppers, laat het los! Het hoeft niet perfect te zijn! Maar practice what you preach. Zelf de perfectie los laten is toch wel een dingetje. En niet alleen in je creatieve werk.
We zijn intussen heel wat jaar verder na die betreffende workshops van Ali en zitten midden in een corona crisis. Veel thuis dus. Wat in mijn geval eigenlijk best wel goed uitkomt. Ik heb rust en tijd voor mezelf nodig. Er zijn de laatste tijd zoveel citroenen op ons pad gekomen dat ik moe ben van het limonade maken zeg maar 🙂 . Veel tijd om na te denken dus. Veel tijd om mezelf te overdenken. Veel tijd om stilte op te zoeken en te luisteren naar wat er diep van binnen speelt. Echt luisteren. Luisteren naar wat ík wil.
En als je dan zoveel nadenkt, kan je wel eens tot verrassende stappen komen. Ik ben vanaf mijn twintigste al grijs aan het worden en verf mijn haar dus al heel erg lang. Dat begon ik zat te worden. Iedere keer die uitgroei, bakken vol geld naar de kapper; kon ik niet gewoon… Maar nee, verschillende kappers raden het me steeds af. Daar ben je nog te jong voor, dat maakt je 30 jaar ouder. En dus verliet ik steeds weer de kapper met geverfd haar en niet in het model geknipt dat ik eigenlijk het liefst wilde (lekker kort!).
Maar toen kwam er dus een kapperloze intelligente lockdown. Combineer die met veel tijd om na te denken over wat je nu eigenlijk zelf wilt en dan is de stap nog maar heel erg klein! Men neme een tondeuze en een behulpzame dochter en je ziet wel wat ervan komt. Embrace imperfection! Mocht het nu echt niets worden, dan kan je het altijd nog verven en het groeit toch echt weel weer aan.
Maar surprise surprise, ik was niet grijs! Ik ben al zo lang grijs dat het nu (grotendeels) mooi wit is! En weet je, ik embrace deze imperfectie. Dit is wie ik ben en ik ben er blij mee!
Soms, heel soms, moet je de mening van anderen naast je neer leggen en echt naar jezelf luisteren. Diep van binnen weet je echt wel wat goed voor je is. En ineens denk ik de woorden van Ali echt te doorgronden. Embrace imperfection, slaat niet alleen op je creatieve werk, het slaat ook op jezelf. Accepteer jezelf, met alle imperfecties erbij. Pel af en toe een (gekleurde) laag van jezelf af. Je kan nog wel eens verrast zijn over wat er tevoorschijn komt 😉 .
