Soms kon je iets in een winkel tegen (of tijdens een wandeling) waarvan je zeker weet dat je er iets mee kan, maar nu nog even niet weet wat. En dus neem je het mee (één van de kenmerken van een verzamelaar 🙂 ?) Het kan een paar dagen in de kast liggen, weken of soms jaren, maar het mag NIET weg; het heeft een onbeschrijfbare aantrekkingskracht het is alleen nog niet duidelijk wanneer zijn functie naar boven komt drijven.
Zo ging het dus ook met setjes oude dia’s in de kringloopwinkel. Ze lagen in een vitrine kastje en vitrine kastjes geven voor mij al “bijzonder” aan; anders ligt het niet afgesloten achter glas. De vitrinekastjes in kringloopwinkels zijn dus enorme magneten voor me.
En daar lagen ze. Verschillende setjes uiterst commerciële dia’s. Mijn hart ging sneller kloppen. Mag ik ze even bekijken? En als je ze dan in je handen hebt, voelt het als goud. De vertrouwde kringloopgeur, de retro kleuren, de papieren diaraampjes die al aan het verkleuren zijn en een ouderwetse diafilmpje. Geweldig! Ik word echt heel erg blij van zo’n vondst! Weet alleen op dat moment echt niet wat ik ermee kan doen.
Thuis belanden ze ergens in een doos en langzaam uit het zicht. Ze worden vergeten. Tijdens een opruimsessie komen ze weer boven water en het voelt opnieuw alsof ik een schat vind 🙂 . Dit keer blijven ze in zicht en ik probeer ze uit op een collage. Ik heb nog meer ideetjes (iets met een doosje en ledlichtjes) maar die moeten technisch gezien nog even sudderen aangezien een eerste poging niet meteen lukte. Komt vast goed. Er zijn meerdere wegen die naar Napoli leiden 😉 !
